Tym razem zamiast suchego posta ze zdjęciami z Heathrow - postaram się coś dopisać. Chyba najlepszym tematem będzie opisanie miejscówki spotterskiej, z której robiłem zdjęcia z tego posta.
Współrzędne: 51.476291,-0.426603
Zacznijmy od początku.
Lotnisko Heathrow posiada dwa pasy startowe:
- 09L/27R
- 09R/27L
Większość operacji lotniczych, z powodu wiatru odbywa się z kierunku 27. Aby równomiernie rozłożyć obciążenie dróg startowych, przyjęto system, że operacje w ciągu dnia będą odbywać się na zmianę. I tak w praktyce wygląda to w następujący sposób: starty i lądowania w porannym szczycie odbywają się jednocześnie na dwóch drogach startowych, czyli np. 27R i 27L. Potem następuje podział. Lądowania na 27R, starty z 27L. O godzinie 15:00LT następuje zmiana i lądowania odbywają się na 27L, a starty z 27R.
Przed wyjazdem na lotnisko warto sprawdzić w tabeli, który pas planowany jest w użyciu. Oczywiście wszystko może zmienić wiatr i bieżąca sytuacja operacyjna, nie mniej jednak pewien ogląd sytuacji mamy.
Projekt nosi nazwę: LANDING RUNWAY ALTERNATION PROGRAMME FOR YEAR 2014 i dostępny jest po kliknięciu w nazwę.
Zanim jednak zaczniemy robić zdjęcia, musimy dowiedzieć się, jak dostać się do miejscówki i co nam się przyda.
Po pierwsze - obiektywy. Z mojego doświadczenie w zupełności wystarczy 200 mm do zwykłych strzałów małych maszyn. Większe samoloty trzeba łapać nieco wcześniej, żeby weszły w 70 mm, ale dobrym rozwiązaniem jest przypięcie mniejszej ogniskowej i ustawienie się bliżej osi pasa.
141 mm
124 mm
70 mm
100 mm
Po drugie, warto mieć skaner. Oficjalnie nasłuch w Wielkiej Brytanii jest zabroniony, ale policja w większości przypadków przymyka na to oko. Byłem ponad 5 razy na LHR i nigdy nie spotkało mnie nic nieprzyjemnego ze strony służb. Krótka rozmowa, spisanie danych z paszportu i można było dalej rozkoszować się egzotyką ruchu. Częstotliwości nasłuchowe (aktualne na dzien 07.02.2014):
Delivery: 121.975
Ground: 121.9 & 121.7
Tower: 118.5 & 118.7
Director: 120.4
Approach: 119.725 & 134.975
Po trzecie, internet. Gdy nie mamy skanera, warto wyposażyć się w dostęp do internetu w telefonie. Dzięki temu nic nas nie zaskoczy i z wyprzedzeniem dowiemy się o zmianie pasa do lądowania, co pozwoli nam szybko zareagować i zmienić miejscówkę. Osobiście korzystałem z sieci GIFF GAFF. Kartę należy wcześniej zamówić przez internet - darmowa dostawa do Polski. Za 10 GBP otrzymujemy 1 GB danych, ważnych przez 30 dni od doładowania.
Po czwarte, dobrze jest wyposażyć się w parasol, ciepłą bluzę lub kurtkę, wodę i kanapki. W bliskim sąsiedztwie nie ma żadnej stacji benzynowej, dlatego też wycieczka do tych oddalonych może nas kosztować utratę wielu ciekawych maszyn.
Kolejnym aspektem jest dojazd. Dobrym rozwiązaniem jest zakup Oyster Card i załadowanie na nią tyle pieniędzy, ile będziemy potrzebować. Dojazd ze strefy pierwszej na Heathrow i z powrotem to koszt w granicach 9 GBP - czyli koszt dziennego biletu na strefy 1-6. W tej cenie możemy poruszać się dookoła portu lotniczego i po jego terminalach, ale też po całym Londynie, korzystając z rozbudowanego systemu metro i autobusów.
Aby trafić na miejscówkę przy Northern Perimeter Rd musimy złapać granatową linię metra - Piccadilly Line i wysiąść na stacji Hatton Cross Underground. Z tej lokalizacji mamy dobry dojazd na miejscówkę - bierzemy autobus linii 90, 423 lub 285. W zależności od pory dnia. Wysiadamy na Northrop Road (Stop L). Przystanek jest na żądanie, dlatego też zaraz po tym jak wyświetli się na tablicy w autobusie - należy wcisnąć przycisk STOP. Z przystanku kierujemy się przy płocie lub po chodniku po przeciwnej stronie ulicy, w stronę, z której przyjechaliśmy. Dotrzemy do ronda. Jesteśmy na miejscu.
Przystanek w przeciwnym kierunku widzimy z ronda. Wybieramy te same linie autobusowe.
W razie pytań zapraszam do kontaktu: canonek@gmail.com
